خیلی دلم گرفته...

خیلی دلم گرفته...

دلم می خواد برم یه جا که تنهای تنها باشم ..

خودم باشم و اون کسی که خواست پا توی این دنیا بزارم ...

بعدش اونقدر براش از زندگیم بگم و براش گریه کنم تا شاید دلش به رحم بیاد ....

 تنهایی خیلی سخته ...

ما 2 نوع تنهایی داریم اونی که تنها تنها هستی خیلی بهتر از اونی هست که تو یه جمع باشی و احساس تنهایی کنی

 نمی دونم کی از این حال و روز رها می شم ولی دیگه طاقت ندارم نمی دونم خدا جونم اصلا منومی بینی ؟ چرا من این طوری شدم؟ چرا طاقت و تحملم تموم شده؟ چرا بهونه گیری می کنم ؟

 امیدوارم به روزای خوش زندگیم بر گردم  من فقط زمانی احساس شادی میکنم که در جمع دوستانم هستم ولی مدت این شادی هم خیلی کمه ......